Istota nadziei

[Smok Wawelski]

Istota nadziei

Marcowy dzień
Wśród kropli drżeń
Rozciąga smutku nici
I welon z mgły;
Jak pająk zły
Radość wkrótce pochwyci.

Lecz w gąszczu drzew
Rozległ się śpiew
Małego wokalisty.
- Nie pada już
Promienny nóż
Rozetnie welon mglisty.

- Napełnił wnet
Magiczny flet
Nadzieją przestrzeń bladą.
Nie wierzcie w to
Co mówią bo
Nadzieja nie jest wadą.

Inaczej jest,
Ona ma gest
I to nie żadna blaga.
Dodaje sił,
Nie patrzy w tył
I chęć do życia wzmaga.