Po północy

[Anakra]

Każdorazowo płonę,
rozdarta nocą zapiekłą,
w myślach złych, obdartych ze złudzeń
Nie chcę spać, nie mogę, nie muszę
w czekaniu na świt bardzo blady nadzieją.
A na ścianie esy floresy z nocnych świateł
kładą się magią jakże dziś pospolitej nocy.
Po północy bawię się w otwarte oczy
w półśnie powiek zmęczonym tym czekaniem.