Górskie szczyty...

[Vincenzo Medoro]

Górskie szczyty, które wciąż spoglądacie, spowite mgłą
Strzeżcie mych braci i siostry, gdziekolwiek są
A gdy niebo przysłoni ogień i dym
Patrzcie, bo powróci Zatracenia syn.

Jeśli dziś spłonie wszystko
Powinniśmy i my spłonąć razem.
Ogień podąża na nieba szczyt.

Ojcze, wezwij Ich
Stań przy mnie i patrz
Jak na zboczu rodzi się ognisty świt.

Jeśli nocą zawita śmierć
Pragnę abyśmy zginęli razem
I wznieśli kielich ostatni raz.

Ojcze, wezwij Ich
Przygotuj się i patrz
Jak na zboczu rodzi się ognisty świt.

Śmierć spadnie z nieba i pochłonie wszystko.

Widzę ogień, daleko w górach
Widzę ogień, trawiący las
Widzę ogień, który pochłania dusze
Ogień, który pragnie zgasić nasze życie
Proszę, nie zapomnij mnie.

Kiedy zapłonie noc
Ciemność zabierze wzrok.
Życie moich braci i sióstr
Nagle pochłonie mrok.
Niebo spadnie na ten świat
Niczym bezlitosna Bestia,
A wśród ruin naszych domów
Ciszę przerwie głosów sto.