Szansa

[Piotr Rubin]

Dotykiem wiatru róży krzak łagodnie poruszony
Ma w środku tylko jeden pak widoczny z każdej strony
Zielone liście wokół lśnią sztywne jak od krochmalu
Łodygi zbrojne w kolce są kłują wszystkich bez żalu
Powoli rośnie kwiatu pak lecz zanim się rozwinie
Sięgnie po niego wiele rak on przetrwa albo zginie
Gorące słońce grzeje go gdy miedzy liście wnika
W deszczowych kroplach kapie się i schnie wnet od wietrzyka
Czasem to piorun błyśnie tez i przejdzie nad nim burza
Lecz gdy nie złamie od niej się to będzie z paku róża
Gdyż cala moc w tym tutaj tkwi jak szanse wykorzysta
Tak samo może każdy z nas poeta czy artysta
Podziwia nieraz cały świat na swej scenie teatru
Niejeden róży piękny kwiat tknięty dotykiem wiatru.