Trylogia Wrześniowa - Siedemnaście Dni Chwały

[Gryf]

Jak trudno było bronić Ojczyzny,
Gdy wrogie maszyny niszczyły dom,
Widzieć na ziemi powstałe blizny,
Gdy z nieba uderzał piekielny grom.

Butnością swą z maszyn naszych drwili,
Rodzime lotnictwo mikrym nazwali.
Chwalili się światu, że je rozbili,
Że w drugim dniu wojny nas pokonali.

Ci wielcy pogromcy spod krzyża czarnego,
Naszych bombowców się obawiali,
Tego lotnictwa już rozbitego,
Polowych lotnisk poszukiwali.

A naszej stolicy strzegła Brygada,
Pięćdziesiąt zwinnych Polskich Jastrzębi,
Walecznych myśliwców mała gromada,
Z miłością Ojczyzny w sercach ich głębi.

Nie jedną wyprawę bombową rozbili,
Ładunek śmiertelny nie dostał miasta,
Dopóki oni w powietrzu byli,
Nic zrobić nie mogła germańska hałastra.

Armijne skrzydła nad polem walki
Toczyły z trudem ciężkie boje,
Nie zawsze zgodnie z duchem ich marki,
Musiały rozpraszać pancerne roje.

Na znaku naszym biel niewinnością
Z czerwienią krwi daru się krzyżowała,
Na szachownicy z intencji czystością
O wolność Ojczyzny się barowała.

Chociaż ta walka tak krótko trwała,
Dni siedemnaście lotniczej chwały,
To jednak w pamięci się zapisała,
By zapamiętał ich naród cały.

Łódź 29.07.2009