Taro (Królewska droga)

[Vincenzo Medoro]

Z ekwipunkiem Głupca wyruszę w podróż
Z mądrością Maga spełnię swoje przeznaczenie
Z instynktem Kapłanki wytrwam do końca
Z opieką i błogosławieństwem matki, niczym Cesarzowej
Ze stanowczością Cesarza opanuję swe myśli
Ze zrozumieniem Kapłana poznam Świat
Jak Zakochani poznam zaufanie i prawdziwe życie
Triumfować będę na Rydwanie jako bohater
Niczym sędzia Sprawiedliwie będę dokonywał osądów
Aby poznać siebie udam się na odosobnienie jako Eremita
Koło Losu wyznaczyło mi zadanie, które muszę wykonać
Posiadając Moc, opanuję siebie i stanę się silny
Pogrążony w melancholii, niczym Wisielec przejść będę musiał próbę
Spotkać się ze Śmiercią, by narodzić się na nowo
By żyć w Równowadze i osiągnąć wewnętrzną harmonię
Diabeł będzie mnie kusił, a ja przezwyciężę wszelkie pokusy
Zburzę Wieżę mojej przeszłości, aby stać się wolnym
Gwiazda stanie się mym przewodnikiem w dążeniu do celu
Skąpany w blasku Księżyca rozmyślać będę o przyszłości
Słońce zaś rozświetli me ciało i duszę, napełniając je miłością
Zostanę Osądzony i pozyskam zbawienie spełniając przeznaczenie
I stworzę nowy Świat, lepszy Świat lub stanę się Głupcem.