Letni wieczór

[rustsaltz]

Dedykuję człowiekowi, który myśli tego wiersza wypowiedział prozą

Już dzień w końcu gna ku upadkowi
Nad brzegiem dym nisko się unosi
Niejeden z nas nad sensem się głowi
Tego że jest i o jakiś cel prosi

Niejedna głowa już posiwiała
Od myśli przykrych, co robić z życiem
Wiedz- w piach obraca się lita skała
Zapamiętaj-nic nie trwa niezbicie

Spokojnie patrz na refleksy świateł
Co grają dobrze znane kominy
Zachwycasz się szczerze-żyjesz zatem
Jesteś z ciekawszej lepiony gliny

Nie jesteś więc jak wszyscy wokoło
choć pozornie nie różnisz się niczym
przyprawiasz życie geniuszu solą
mimo, żeś retoryki nie ćwiczył

Nie szukasz celu w życia odmętach
Po prostu cieszysz się każdą chwilą
Nawet gdy trafi się myśl natrętna
Twe czoło wcale się nie zmieniło

Lecz boleść jakaś się w słowach mieni
W umyśle twoim uparcie brodzi:
Czyśmy za szybko się zestarzeli
Czy też za późno byliśmy młodzi