Przemyślenia warsztatowe I

[Fred]

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  a o co chodzi-ktoś wreszcie nam powie

to nie brzmi płynnie, zacina się, jak nie naoliwiony karabin maszynowy.

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  Powiemy: „dawniej to więcej się piło”

Pojawiło sie to niew wiadomo skąd.
Nie bardzo pasuje do wiersza.
Widocznie "tak się rymowało".

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  W końcu przyjdzie moment,
Gdy szef nas skontroluje
Wpadł, gwiazdy zmiótł ogonem
Ogniem i jadem pryska i pluje

tu jakby zaczyna się zupełnie inny wiersz i to niestety gorszy od tego co poprzednio. Razi dosłowność, żeby nie powiedzieć naiwność.

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  (wie pan za co, mości naczelniku!)
Zaraz zażąda daniny złota

Danina złota pasuje do naczelnika jak kwiatek do kożucha.

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  (prawie) wszystko co zostało z niemal roku pracy na warsztacie

Ten komentarz jest zbędny.

(2014-05-29 22:11:57)rustsaltz napisał(a):  ja nie znam teorii (tzn. wiem co to epitet, rym, rytm itd. ale to, że ktoś wie co to jest panewka, cylinder, tłok nie czyni z niego mechanika). Proszę więc rozwijać takie wypowiedzi.

Pisanie dobrych wierszy wcale nie bierze się ze znajomości teorii. Teoria i fachowe nazewnictwo potrzebne jest krytykom i literaturoznawcom.
Poeta nie musi nawet wiedzieć jak się nazywa określony środek artystyczny, czy to metafora, przerzutnia, etc. ale musi umieć stosować te środki z wyczuciem, a to bierze się z lektury wierszy i to dobrych wierszy. Powinieneś dużo czytać i to różnych autorów.
Nie jest ważne, czy wiersz jest "o kierowniku", czy o naczelniku, czytelnika to przeważnie nie interesuje. Ten kierownik czy szef może być pretekstem, do opisania problemu i to jest istotne, a nie konkretna persona, której przeważnie prawie nikt nie zna.
To "narzekanie na złego kierownika", które wypełnia sporą część wiersza to niestety jego najsłabsza część.