Biologica Humanus

[member22]

Biologika Humanus

Weselej z dnia na dzień
Z godziny na godzinę
Miarowo bije stukot
Puk puk, puk puk…
Źródełko wzbiera płynem
Który przesącza się lawiną życia
Ciągle jeszcze swoim rytmem
Po dużych i małych kanałach
A te wiją się jak serpentyny
Tam i z powrotem
Aż wreszcie dotkną celu
By znów go opuścić
Taka to dola manufaktury
Potęga bez potęgi
Jak wielka, tak skromna
Homogenium prostoty
Oniemiałej z zachwytu nad sobą