Przed krzyżem

[anja]

pozwól
obetrę tę łzę wypłakaną
niech wpadnie w moje dłonie
wpatruję się w nią z czułością
póki ją mam nie utonę

pozwól
obetrę pot z czoła
które ciężar uczynków przygniata
choć me serce do Ciebie wciąż woła
zbrukana dusza gołębiem nie wzlata

pozwól
zdejmę koronę cierniową
ten wianek krwawy misterny
co wyjmę cierń jeden z głowy
zaraz ktoś wbija następny

pozwól ....