Wspólny parasol

[Fred]

Przedpołudniową sobotą
nastrajam spacer twym krokiem;
szczelniej dopinam kapotę
i w ślad za tobą się wlokę.

Kiedy podajesz mi rękę
czuję twe ciepło pod pachą;
a krople deszczu choć miękkie
tłuką nasz wspólny parasol.

Lubię twych włosów kosmyki;
szukam w nich liter do wierszy;
kupię ci złote kolczyki
gdy mi się trochę polepszy.

Nareszcie schody sękate;
potem przedpokój, płaszcz, wieszak;
zaraz zaparzę herbatę:
będziemy słodzić i mieszać.