Kiedy siedzę...

[anja]

kiedy tak siedzę nad klawiaturą
myślami błądząc w dalekiej przeszłości
spod palców płyną poezji słowa
lecz nie potrafię i mnie to złości

gdzieś wena poszła w kąt się schowała
a ja jej szukam dziś nadaremno
może pojawi się po niedzieli
bo jak na razie mam w głowie ciemno

i złość mnie bierze jak czytam białą
a rymowaną to juz nie mogę
dlaczego innym słowa spod pióra
płyną leciutko jak ciepły oddech

w myślach ich rodzi się dzieło nowe
piszą o wiośnie i o miłości
cieszą mnie strofy lubię was czytać
ja nie potrafie i to mnie złości