Pomarzyć dobra rzecz

[member22]

Pomarzyć dobra rzecz

Ośnieżone rosną drzewa
I krajobraz coś nijaki
Z płyty Santor rzewnie śpiewa
Swe piosenki czułym altem

A zimowy ten poranek
Wciąż roztacza jasną aurę
No więc jak tu wyjść na ganek
W lekkim stroju, w barwy całym

Przyjdzie czekać lepszych wiosen
Dni ponurych końca złego
Które darzą gorszym losem
Od słoneczka chwil ciepłego

Ale przecież to niedługo
Za momentów parę w świecie
I nie zdążysz pomarudzić
Jak już jesteś w pełnym lecie

Tak marzenia się spełniają
Więc pomarzyć warto w sercu
Wbrew tym co na karku mają
Głowę swoją i nic więcej

Gdy kobierzec kwiatów kwitnie
Maków i stokrotek bukiet
Zrazu żyjesz bracie lepiej
Bardziej swojsko, rezolutnie

W górze niebo lazurowe
Każdy obłok imię nosi
Z masy kruszca jest perłowej
Ona nie zna deszczu rosy

Spojrzysz w bok tu zieleń trawy
Jak materac się rozkłada
Ty zaś leżysz na murawie
Ciesząc się rozkoszy ładem

Tuż za rogiem woda ciepła
Zaprasza cię do kąpieli
Szumiąc wtór do ucha szeptem
Że w niej zaśniesz jak w pościeli

I tak odpoczywasz człeku
Gdy za oknem zimno, biało
Słysząc wciąż przepiękne echo
Głosu z ust Ireny Santor