Zgubny apetyt

[member22]

A teraz coś dla leniuszków. Mam nadzieję, że się wam spodoba.

Zgubny apetyt

Siedzę sobie na tapczanie
Boczkiem mija czas niemały
Tapczan w pościel jest zasłany
Na pościeli wzorek stały

Dwie poduszki, z wkładem kołdra
Prześcieradło płótnem szyte
I bądź tu człowieku w formie
Gdy na drzemkę masz apetyt

A to w pozycji siedzącej
Pochrapując w błogim stanie
A to znowu na leżąco
Póki zmysłów świt nie wstanie

Zaś jak wstanie wnet od nowa
Moc opuszcza krnąbrne ciało
I się śpioch w pielesze chowa
Wierząc, że laby nie stało

Tak raz po raz, dół – wyżyna
Zmieniają pole widzenia
Niemożliwym jest wytrzymać
Bez słodkiego zapomnienia

Potem patrzysz chociaż chwilki
W której zbudzić ego warto
Nim na zawsze coś umilknie
Na lenistwa dar lekarstwo