Magia szachów

[Fred]

Mój przeciwnik szachowy usiadł za stolikiem,
promyk świecy z lichtarza padł na szachownicę,
błyszczy gładka kość słoniowa,
w głębi syczy gdzieś samowar,
pustoszeją na mieście wieczorne ulice.

Cichną szepty magiczne nocnych rozhoworów,
blady księżyc dopełnia klimatów wieczoru,
stoją w szyku armie wrogie,
na kominku tli się ogień,
sięgam złotą łyżeczką po szczyptę kawioru.

Chrzęści płyta dostojna w starym gramofonie,
patetycznie Czajkowski gra szóstą symfonię,
a na polach czarno białych
pierwsze straty, pierwsze strzały,
z moich figur ubyły dwa skoczki i goniec.

podróżuję z szachami poprzez kraje, lata,
przekątnymi liniami myśl płynie skrzydlata,
potraciłem wszystkie piony,
zbieram siły do obrony,
ruszam ciężką figurą i dostaję mata.