Na całe życie leśna polana

[styrany]

pa­mię­tasz
kiedy wy­szli­śmy z lasu
grzy­by wy­pa­dły Tobie z rąk
cu­dow­nie
po­wie­dzia­łaś
mnie na­zwa­łaś cza­ro­dzie­jem

bałaś się zro­bić krok dalej

widok odu­rzył Twoją czuj­ność
pierw­szy raz wpa­dłaś w moje ra­mio­na
to za­pach mi­ło­ści
ra­do­śnie wy­krzy­cza­łaś

jakby motyl oddał mi swoje skrzy­dła
ozło­co­ny zo­sta­łem
zo­ba­czy­łem nie­skoń­czo­ność
rwa­łem kwia­tów po­lnych
cha­bry maki ką­ko­le
całe na­rę­cze
wplą­ta­łem w bu­kiet
śpiew boski sło­wi­ka
umo­czo­ny po ko­la­na w rosie
od­da­łem

weź i trzy­maj całe życie