Wiatr.

[Xan]

Gdzieś chyłkiem w szmerze liści
Szarpie gałązkami,
Omiata kurzem trawniki,
Przemyka pod dachami.

Zawiewa poły płaszczy,
Podrywa parasole
Lub cichy ślad pozostawi:
Zmierzwiony obrus na stole.

Tańczy radośnie dokoła,
Ściga się z chmurami,
Marszczy lustra kałuż,
Rozpycha firankami.

Wiecznie dokądś zdąża,
Błąka się po błoniach...
Lecz czasem – gdy poproszę
Kryje się w mych dłoniach.

Przytulam go do siebie
I chowam w swojej duszy.
Uwalniam, gdy na nowo
Zechce w świat wyruszyć.

Rozwija tedy skrzydła,
Znikąd dźwięki wypłasza
I paląc się! Do podróży...
Ból mi w sercu wygasza.

04.10.01 M. G.