Kobieta Wampir.

[anja]

Rozbierała mnie spojrzeniem,
Omdlewała z podniecenia
Jej gorące uda cuda uczyniły
A ja nie mogłem się sprzeciwić

To kobieta wampir
Piękna i bezwzględna
wgryzła się w moje ciało
Wysysając ze mnie sprzeciw

Kusiła, nęciła, jak pająk skrępowała
myśli owładnęła
W głowie jeden krzyk - chwilo trwaj
daj nieśmiertelności dar

Z tą kobietą na samo dno
Choć w moich oczach strach
To legenda wiecznie młoda
napalona nieujarzmiona
Pragnę jej z całych sił

bezwstydnie mnie skrępowała
Moje ciało oszalało
Lecz rozum mówi uciekaj
Owinęła cię koło palca
nieśmiertelna nimfomanka

Chociaż zabawa długo trwała
To w sercu pustka zapanowała
Zabawa była , uczucia brak
W sercu i w głowie pozostał zły smak.

Trochę "pobawiłam" się Twoim wierszem, pozmieniałam. Za dużo było powtórzeń, za mało metafor. Nadal nie jest to "Mickiewicz", ale nie chcę więcej zmieniać, to Twój wiersz.