DWOJE NA HUŚTAWCE

[Kamil Rousseau]

majowy księżyc utonął w szklance
wypełnionej nocnym zapachem miety

odurzeni zieloną nadzieją
przekraczamy granice seryjności
naszego bytu

wiatr
niby stąpa po ziemi miesza w myślach
i zagania do kąta znajome rekwizyty
stosy pigułek i albumów

a my
w miętowym transie siadamy na huśtawce
i wiatr nas nie dogoni


podoba mi się Twój sposób przekazu myśli, zdarzyły sie wg mnie powtórzenia i niejasności dlatego pewne rzeczy usunąłem w swojej propozycji. Zmieniłem także wersyfikację Twojego wiersza. Czy wyszło lepiej? Sama się mozesz pozastanawiać :lol: - po prostu zaproponowana przes ciebie wydawała mi się zbyt niejasna a i budowa wizualna (wg mnie to jest też elementem wiersza) była niezbyt - wiersz wyglądał na szerokość jak anorektyczka :mrgreen:
Ale wiersz całosciowo na niezłym poziomie
pzdr.kamil