Daj mi...

[indygochild]

Nie ma życia... nie ma we mnie.
Pytam Boga czemu więdnę ?
Tak bardzo pragnę odpowiedzi,
co mą duszę biedną męczy...

Tchnij mnie życiem nowym Boże,
Ukaż cel, skończ agonię
daj odpocząć biednej głowie,
By jej pytań nastał koniec.

Mam to szczęście, swoje ukojenie
Czuje spokój, permanentne spełnienie
Czuje się lepiej o wiele, o wiele,
Niestety niedługo wszystko odbierzesz...

Tak jest zawsze było i będzie,
Niczym Syzyf kamień toczy- pytać będę
I czym bliżej, tym wciąż dalej
Raz na wozie raz, raz pod wozem...

Nikt nie wie, Nikt nie powie,
Wiem- każdy krzyż swój niesie,
lecz daj mi spokój, dobry Boże...
Ceną wszelką, nawet w grobie...