Powiedz mi Panie mój

[anja]

Kiedyś napisalam

a kiedy stanę przed Tobą Panie
oczy zasłonię ze wstydu spłonę
pokornie czekać będę rozkazu
i nic nie znajdę na swą obronę

przewiniesz obraz mojego życia
aż od poczęcia w mej matki łonie
do dni ostatnich wszystko zobaczę
oczy zasłonię ze wstydu spłonę

pokażesz także dobre uczynki
włożysz na wagę lecz co przeważy
tych złych czy dobrych pokażesz więcej
czekam pokornie i nie śmiem marzyć

zobaczę radość i nędzę życia
to co zrobiłam i pomyślałam
nienawidziłam czy też kochałam
i to co nigdy zrobić nie chciałam

pójdę w niewolę Bożej miłości
zrozumiem wszystko co teraz ciemne
rękę podaną przyjmę z radością
nie przez zasługi lecz miłosierdzie