Satyra na zimę

[wolwerin]

Satyra na zimę

Obudziłem się z pewnego ranka
po wczorajszym byłem jeszcze zawiany
a tu widzę na chodniku szklanka
a świat jakoś na biało ubrany.

I na dachach i na każdym drzewie
na mych szybach pełno dziwnych wzorów
wszędzie leży to białe badziewie
daltonista? nie widzę kolorów?!.

Spadło dziadostwo z nieba, jak mogło?
w samochodzie przymroziło wycieraczki
dmuchanie chuchanie nic nie pomogło
jakby aniołki dostały białej sraczki.

A że miałem akurat wielkie ciśnienie
i na plecach mój cieplutki kubraczek
to jedyne co zrobiłem z zadowoleniem
zostawiłem na białej kołderce żółty ślaczek.

I powiedział mi pewien bezdomny
że wytrzyma, bo mróz taki akurat
fakt-był troszkę nieprzytomny
syknał-żyję tak długo, jak mój denaturat.

I te białe na rzece wstęgi
co się poeci nimi tak zachwycają
żeby oni posłuchać chcieli
jak tą damę ryby przeklinają.

I zwierzaczki biedniutkie w lesie
co za wiosną tak wyglądają
tylko wieść jakaś smutna niesie
że codziennie masowo padają.

Marzysz o zimie, niech ci będzie
to dodam
troszkę pikanterii
będzie mroźno i śnieżek wszędzie
proponuję wczasy na Syberii.