Aniele...

[Mikoku]

W miłosnych objęciach mknęliśmy nad ziemią,
oglądając urodzaj w dobroci nieprzebranej,
gdzie tworzy się nowy eliksir,
dający szczęście wszystkim ludziom.

I piłam ten nektar pełna nadziei,
przemieniając swe życie dla niego,
bo któż nie chciałby odrobiny szczęścia,
przeznaczony właśnie dla niego.

Delikatnym muśnięciem skrzydeł
zmienił się obraz mego Anioła,
ujrzałam rozpacz jego upadku,
eliksir nie zadziałał na niego.

Stworzony dla ludzi, a nie dla Aniołów
i spadł na ziemię nieuskrzydlony,
więc odtąd po ziemi chadza i ludzi napomina
by eliksirem była miłość, a nie płynu odrobina.