Kura udomowiona

[Grześ]

Kiedyś na innym oto portalu
pisał poeta rymy i wiersze
pisał zawzięcie, jak do annału
chęci też jakieś miał chyba szczersze

o kurze pisał, i to do jej losu
co w domu w pracy toczy się ładnie
nie dodał kurze wcale patosu
nazwał ją kura domowa składnie

...

Hm, dalej też warto to co początek
napisał poeta i rzucił w kątek.
Więc mu podsunę trochę horroru,
aby miał z tego wiele humoru.

Tak kura ptakiem jest tu i basta,
będąc mieszkanką wielkiego miasta,
abo też wioski czy to mieściny,
wszędy ten zwyczaj jest u rodziny.

Wszystko co wyżej to wielkie racje,
ale też kura daje kolację.
Po niej zaś inne rzeczy - wspomnienia
warte by pisać - tak od niechcenia.

Po pierwsze trochę dodać strychniny.
Tak ciut na zdrowie - miast aspiryny.
Może też kogut (takie nieboże!)
wreszcie poczuje się trochę gorzej.

Po drugie nieco dać niebieskości,
aby też poczuł przypływ męskości,
albo też zasnął sobie bez krzyków,
a kura wtedy - weźmie łotrzyków.

Bo po co kurze kogucie pióra,
gdy w tamtym miejscu jest tylko skóra.
żadnej wartości to nie przedstawia,
nawet pokryte piórami pawia.

Po trzecie grzęda (hm po co grzędy)
lepiej niech Kogut ten sobie wszędy
maluje koła i małe kółka,
mnie nie potrzebna jest dziś z nim spółka.

Takie to zdanie domowej kury
co wszędzie szuka we wszystkim dziury.
Po paru latach pięknej rozmowy,
stwierdzi, że lepszy jest kogut nowy.

Tu się zatrzymam bo moje serce
jest dziś wymownie w wielkiej rozterce.
Nie bacząc bowiem na wiek czytaczy
mogę i dostać stroik żebraczy.

A więc zastrzeżeń czas podjąć skrzydła,
żeby mi potem przyszłość nie zbrzydła.
Resztę napiszę w tajemne wzory,
a kto odczyta to jego zmory.