Poranek

[czardasz]

ciepłym promieniem budzi mnie świt
tęsknotą, na kwiatach rosy miłosne krople
tak pięknego poranka nie widział nikt
Witam go łzą, gdy płaczą zimowe sople

w powietrzu można poczuć dziś wiosnę
po policzku szczęścia płynie druga łza
myśli nasze takie wzniosłe, radosne
ze słońcem i błękitem nieba uśmiech trwa

budząca się ze snu przyroda zaprasza
swą soczystością, pierwszymi kwiatkami
trzecią łzą policzek chłodem już zrasza
zostań proszę .. na zawsze z nami

nie zostanę z wami na zawsze
lato ma też swoje prawa
jednak za rok powróce w krasie
będze dla was bardziej łaskawa