Z okazji 11-ego listopada

[babajaga]

Rozdzielił nas, mój bracie, zły los


11 listopada obchodzimy Święto Niepodległości. To jednocześnie 89. rocznica zakończenia I wojny światowej, w której walczyło dwa miliony Polaków. Bili się w mundurach niemieckich, austriackich, rosyjskich, francuskich i kanadyjskich. Obok siebie i przeciwko sobie.

.................
Poeta, literat, dentysta. Był uczniem gimnazjów w Kazaniu i Wilnie[1]. Za działalność niepodległościową został w 1894 r. zesłany na Syberię. Od 1896 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. Został dwukrotnie aresztowany oraz karnie wydalony z Królestwa po roku 1905. Był uczestnikiem rewolucji 1905 r., walczył też w Legionach Józefa Piłsudskiego

A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć,
wicher wiał im w oczy od rozstajnych dróg,
niebo się nad nimi zaczynało chmurzyć,
pod deszczową chmurą w polu krakał kruk.
Nikt im iść nie kazał...poszli — bo tak chcieli,

bo takie dziedzictwo wziął po dziadku wnuk...
Nikt nie pytał o nic, a wszyscy wiedzieli,
za co idą walczyć, komu płacić dług.
Matki się u strzemion synom nie wieszały,
żony się pod nogi nie kładły na próg,

dzieci nie płakały, dzieci nie wołały
ojców, których w polu śmiercią witał wróg.
Poszli śpiewający, krwawym trudom radzi,
ledwie przed świtaniem zagrał złoty róg.
Matki im mówiły: — Niech was Bóg prowadzi!

Żony im mówiły: — Niech was strzeże Bóg!
Tylko w ciemne nocki, kiedy po ugorze
szedł spod czarnych borów głuchy armat huk,
ktoś się cicho modlił w murowanym dworze,

ktoś w bielonej izbie głową bił o próg.
A gdy do Warszawy, do samej Warszawy
dojść we krwi i ranach pozwolił im Bóg,
witał ich milczeniem tłum zawsze ciekawy,
milcząc deptał serca rzucone na bruk. [1], [2], [4]

W tomiku Edwarda Słońskiego Ta,
co nie zginęła, wydanym w Warszawie w 1917 r.,
ostatnia zwrotka utworu brzmi inaczej:

A gdy do Warszawy przez trudy i znoje
dojść we krwi i ranach pozwolił im Bóg...
..przypomnieli sobie, że gdy szli na boje,
pod deszczową chmurą w polu krakał kruk![