To jest chore

[indygochild]

Przemoc i ból zadawany,
bez skrupułów w dzień biały.
Na ulicach napadani,
a ludzie przeszli obojętni, skamieniali.

Pożegnali z życiem
bez litości, za torebkę,
Odebrali małym dzieciom
ich rodzoną matkę.

Serce się kraję,
patrząc na dzieci same.
Skąd czerpią przykłady,
jak żyć mają dalej ?

Z nikąd i chodzą,
brudni, głodni, ulicą nocą...
Przez starszych już pokazany
napady, znieczulica, ćpanie- przykład wchłaniany.

A kobiety niczym towar,
nikt nie patrzy na ich serca oraz duszę.
sprzedają, szmacą się codziennie,
ale o tym pisać już nie muszę...

Nie żal tego świata,
gdy brat oszukuje brata,
ręce opadają,
gdy przyjaźnie sprzedawają.

Patrzą na to z fascynacją,
łapiąc się prostych rozwiązań
złodzieje, dziwki i dilerzy
też wymogom życia muszą jakoś sprostać.

A rząd polski ? Ma to gdzieś.
Nikt z nich nie trudzi się,
by to zmienić i zakończyć,
pomóc, leczyć, lub cokolwiek.

Świadkiem byłem rzeczy,
które mną wstrząsały,
a dziś niczym chleb powszedni,
Na porządku dziennym.

Jestem tylko narratorem,
Opowiadam o tym, co jest bez wątpienia chore.
Jednak ja jak inni obojętny dziś wyraźnie...
Widzisz ? wierzysz ? Życie depcze wyobraźnie.