Z okazji 11-ego listopada

[majak]

Rozdzielił nas, mój bracie
Zły los i trzyma straż -
W dwóch wrogich sobie szańcach
Patrzymy śmierci w twarz.
W okopach pełnych jęku
Wsłuchani w armat huk
Stoimy na wprost siebie-
Ja - wróg twój, ty - mój wróg!
Las płacze, ziemie płacze
Świat cały w ogniu drży
W dwóch wrogich sobie szańcach
Stoimy - ja i ty.
Zaledwie wczesnym rankiem
Armaty zaczną grać,
Ty świstem kul morderczym
O sobie dajesz znać.
Na nasze niskie szańce
Szrapnelów rzucasz grad
I wołasz mnie i mówisz:
- To ja, twój brat... twój brat!
Las płacze, ziemia płacze,
W pożarach stoi świat -
A ty wciąż mówisz do mnie:
- To ja twój brat... twój brat!
O nie myśl o mnie bracie,
W śmiertelny idąc bój,
I w ogniu moich strzałów,
Jak rycerz mężnie stój!
A gdy mnie z dala ujrzysz,
Od razu bierz na cel
I do polskiego serca
moskiewską kulą strzel. Bo wciąż na jawie widzę
I co noc mi się śni,
Że Ta, Co Nie Zginęła
Wyrośnie z naszej krwi.