ŻYCIE JAK RZEKA

[wolwerin]

Gdy życie mnie rzuciło na kolana,
to przyszłaś Ty, by z ziemi podnieść mnie.
Podałaś dłoń-jesteś taka kochana,
mówiłaś walcz i ja podniosłem się.

Myślałem już, że teraz już nie warto,
sądziłem też, że skończył się mój czas.
Lecz ono jest wciąż nie odkrytą kartą,
i dalej trwa i ciągle kocha nas.

Ref,
Bo życie jest jak ta płynąca rzeka,
co u twych stóp przeciera szlaki swe.
ty też tak zrób-ono trochę poczeka,
nie zwlekaj więc, bo coś ominie cię.

Czasami dziś, gdy patrzę sam na siebie,
a z oczu mi cichutko płyną łzy.
To teraz wiem, że żyję dziś dla ciebie,
i czasem sam jestem na siebie zły.

Chyba to Bóg zesłał swego Anioła,
by mi pokazał co ma dalej być.
Dzisiaj do Niego z całej piersi wołam,
Dziękuję Ci, bo bardzo pragnę żyć.

Ref
,Bo życie jest jak ta płynąca rzeka,
co u twych stóp przeciera szlaki swe.
ty też tak zrób-ono trochę poczeka,
nie zwlekaj więc, bo coś ominie cię.

Dla ciebie teraz uśmiech mam na twarzy,
i tulę w sercu dobre rady twe.
Znów mogę kochać, znowu mogę marzyć,
a cały świat do mnie uśmiecha się.

Więc płyńmy razem z prądem naszej rzeki,
ona na grzbiecie swym poniesie nas.
Odkryjmy lądy i ten świat daleki,
odkryjmy siebie, bo to jest nasz czas.