Retrospekcja

[fryzjerka]

Znałam dzień, który wlókł się bez końca,
wieczór też mnie nie napawał lękiem,
miałam jedne sandałki od święta,
kretonową , czerwoną sukienkę.

Jadłam chleb pachnący, z twardą skórką,
piłam mleko, tak po prosto z dzbanka,
znałam przejścia tajemne w ogrodzie,
dotąd wiem, jak pachnie macierzanka.

Zapominam pomału te miejsca,
i osoby jakże sercu bliskie,
mogę jeszcze moje dzieci uczyć,
jak wygrywać melodie na listkach.

Drzewa znane obcy w pień wycięli,
ktoś postawił wielkie, nowe domy,
mnie zamienił przypadkiem w kobietę,
pomysł to był nadzwyczaj szalony.

Czyż nie mogłam zostać dalej dzieckiem,
nie poznawać złych stron tego świata,
jakby komuś na tym zależało,
i chciał szybko mnie oduczyć latać.

Nie, nie chciałam być wcale dorosła,
dobrze było mi w wieku dziecięcym,
takie jednak odwieczne są prawa,
chcesz niewiele , a dają ci więcej.