NA PARAPECIE ŚWIATA

[wolwerin]

Gdy życia miałem już dość
nadeszły te najgorsze lata
wtedy to właśnie pewien Gość
postawił mnie na parapecie świata


i mówi do mnie, człowieku leć
ruszaj, dłużej już nie zwlekaj
choć długa drogę będziesz mieć
odnajdziesz pewnego człowieka

lecz ja do niego mowie tak
Gościu, trochę powagi
przecież nie jestem żaden ptak
mam dobre sto kilo wagi

ty nie masz latać jak ten ptak
to by skończyło się fatalnie
ty musisz latać-powiem ci jak
zacznij latać mentalnie

ja myślę sobie co za świr
jakiś chory przypadek
on chyba już wkurzony był
i dał mi kopniaka w zadek

wiec poleciałem, lecz nie w dół
mnie pociągnęło gdzieś do góry
minąłem już chyba nieba pół
ponad najdalsze chmury


co zobaczyłem-nie uwierzycie
latając po tym niezwykłym niebie
z lotu ptaka spojrzałem na moje życie
i w końcu odnalazłem......... siebie

a gdy wróciłem on wciąż czekał
pyta-dobrze żeś się bawił?
lecz ja mu na to, na co czekasz
może byś się tak przedstawił


tak, teraz uczynię to z gestem
i zrobię to należycie
bo przyjacielem twoim jestem
i mam na imię Życie

i choć przyjaciół wielu znam
najbardziej kocham jego
za przyjaciela Życie mam
czy można mieć lepszego?