Łowca

[Teresa]

wędkarska łódka jak kochanka
wiosłem prowadzi tam
gdzie leszcz odprawia harce

niesztywne wędzisko ospale
drga w pierwszej rosie
a więź między mną a rybą
zwisa luźno sumim wąsem

obciążonym grzechem krętactwa
aż boleń nie chciał okoń unikał
szczupak nie kwapił chwycić

daremnie czeszę wodę nim
rzut wejdzie w oko i rękę
bo co rybka to rybka

koncentruję ducha koniuszkiem
podnieconej myśli zacinam
leszcza na kciuk ręki

naszpicowana ościami rybiej
inteligencji waga balansuje
na grubej igle

zwraca wodzie płetwy z ogonem
wyrówna straty już jesienią