Przechadzka

[Teresa]

wierzę że miedza dokądś poprowadzi
zielone myśli tulące wiejskość granicy
płochego bażanta co wiatr ma w piórach
przenosi na rzepakowe słońce osadzone
wśród polnych kamieni gniazdo żółtej pliszki

nieskazitelne sklepienie tarza w odbicie
w błotnistym stawie gdzie pławna kaczka
zatacza tajemny krąg odurzona kwiatem lilii
zlizuję szorstkim językiem rzęsę z rosy
przy brzegu nieskazitelnie czysto biała

wolno oddycham osadzona wśród łąk
miarowym rytmem innym spojrzeniem
wpisuję naturę w słowa ciszy
tak dobrze znanym miejscu zamieszkania
wiem że następnym razem namaluję obraz