Przechadzka

[Teresa]

wierzę że miedza gdzieś poprowadzi
zielone myśli tulące wiejskość
płochego bażanta co wiatr w piórach
przenosi w rzepakowe słońce osadzone
wśród polnych kamieni

nieskazitelne sklepienie tarza odbicie
w błotnistym stawie gdzie pławna kaczki
zatacza tajemny krąg odurzona nektarem
lilii aż zlizuje szorstkim językiem rzęsę
gęsto porosłą przy brzegu

tak wolno oddycham osadzona wśród łąk
miarowym rytmem już innym spojrzeniem
wpisuję naturę w mą duszę
tak mi tu dobrze w miejscu zamieszkania
następnym razem namaluję obraz