Jesienią życia

[Nina]

Po latach wspomnienie młodości
nieznana nam wcześniej tęsknota,
smutnymi kadrami zagości
by serca strapione omotać.

Przemija uroda niestety.
Co będzie za kilka lat szarych?
Pytają mężczyźni, kobiety,
czy jeszcze ktoś o nich pomarzy?

Użyczy szczerego uśmiechu
ot, tak bez okazji. Czy wręczy
w tramwaju, gdzieś w parku, nad rzeką
bukiecik wiosennych kaczeńców?

I mija dzień za dniem jak z procy
pospieszne kamyki bez daty.
Wiek każdy być może uroczym,
gdy człowiek jest sercem bogaty.