Zażyłość

[Guest]

Smutkiem tynku
patrzę na ciebie
brzozo ukochana
ja twój przyjaciel dom
nasza biel
płacze odcieniem czasu.

liśćmi wróżysz nam przyszłość
ja w cieniu kołyszę troski
a słońce karmi nas
tą samą nadzieją
ciepła i bólu.

Deszczem rozmokła rzeczywistość
zaczyna kiełkować
choć góry jeszcze w bieli
to wiosna maluje ogrody
uśmiechem dorodnych pąków
tylko czy starczy czasu na kwiat?