inwokacja

[Guest]

INWOKACJA
naśladowanie z AM


najpiękniejszej z muz



Muzo! Cudowna pani, ty jesteś jak kasa -
jak szanować cię trzeba wie ten, kto z bogacza
w biedę popadł. Dziś urok twój z całym powabem
kreślę tęsknotą spięty, maluję obrazem.
Pani wielka i mądra, rozumu królowo -
co rzadko mnie nawiedzasz! Ty, co kolorową
tęczą myśli niesforne chronisz przed głupotą
za co słowa twe zawsze znaczę czcionką złotą.
Tak jak mi przywróciłaś do życia ochotę
po tym jak mną złe myśli targnęły przelotem,
gdy ofiarnie się zdawszy na twoją opiekę
martwą, zda się, do życia otwarłem powiekę -
tak mnie powrócisz cudem w swej pamięci łono.
Tymczasem duszę przenoś choćby snu zasłoną
do tych pagórków ślicznych, do wdzięków nieznanych
i ramion aureolą włosów obsypanych,
gdzie wśród brwi kształtnych dwoje czarnych błyszczy oczu,
gdzie po szyi dłoń spływa jak po gładkim zboczu -
do tych rzęs podkreślonych doskonałym cieniem
co dla wielu największym życia są marzeniem.

A wszystko zaczaruję w najpiękniejsze słowa…
O tobie! Bo ty jesteś poezji królowa!









Beinasco (IT)
24 lipiec 2007*





Skaranie boskie




*to data powstania wiersza. Na potrzeby publikacji tekst został nieco zmodyfikowany.