We dwoje.

[Guest]

Dziś róże w wazonie na stole uniesień
aromat swój sieją
a dłonie twoje
subtelnie muskają moich warg rozmowę
słowik śpiewając zachwyca się nami
cóż począć maleńka
to miłość się rodzi
spojrzeniami troski będziemy ją karmić
chronić westchnieniami nieprzespanych nocy
w szkarłacie zachodu
my drżącym oddechem do snu ją tulimy
ktoś puka
otwieram
to szczęście z wizytą przybyło do nas
z gałązką kwitnącej akacji
końcem lata
miłość zaczyna dorastać
do rangi małżeńskiego kwiatu
nasz słowik
piosenkę nam śpiewa
i piórka swe czyści ze smutku.