w Ardenach znowu sypnęło śniegiem

[Guest]

W ARDENACH ZNOWU SYPNĘŁO ŚNIEGIEM


Znów w Ardenach sypnęło - grubo, gęsto, ładnie -
wnet się noc między wzgórza dyskretnie zakradnie.
Walczy z wiatrem włóczęga - mróz mu oczy mruży,
biały pył go omiata, tonie w śnieżnej burzy;
zimny i wszechobecny za kołnierz się wciska.
Zasypana już czapka, buty i walizka.
Ledwie nogi powłóczy, brnie w zaspach do kolan
lecz uparcie do przodu - jeśli spocznie skona.

Dookoła się srebrzą góry mrozem skute
w skalne szczyty zdobione niby gęstym śrutem,
gdzie na świerkach sczerniałych bieli się pierzyna.
Malowniczy krajobraz wąwóz wskroś przecina.

Tu dopada wędrowca rozpacz niebosiężna.
Droga ginie w czeluści, w ścieżkę się zawęża,
tylko drzewo napięte wiatrem czasem jęknie!

A dokoła śnieg sypie. A dokoła pięknie...

Śnieg wciąż gęstszy i szybszy a płatki nie tańczą -
świat dopadły w swej złości zmarzniętą szarańczą;
między góry się wzbija, zapada w doliny
lecz daremnie by szukać tej złości przyczyny.

Brnie wciąż dalej wędrowiec i choć zgubił drogę,
jeszcze chwila a w ciepłej chacie stawi nogę.
Przez śnieżycę i ciemność dobija przystani.
Czy ktoś czeka na niego? Oto jest pytanie.
Czy rozgrzeje go echo dudniąc w ścianach dźwięcznie?


A dokoła śnieg sypie. A dokoła pięknie...

Tylko ciszę wieczorną wiatr mąci powiewem.
Jak co roku w Ardenach znów sypnęło śniegiem!







Bastogne (BE)
10 luty 2009




skaranie boskie