Bajka o Walentym

[minawia]

było sobie biedne serce
jak kopciuszek zapomniane
rozmarzone przy kominku
ogniem żagwi tylko grzane

wciąż tęskniło za tym drugim
sercem które w nieśmiałości
ukrywało swoją miłość
w fałszu niedoskonałości

te dwa serca przeznaczone
do kochania się wzajemnie
nie wiedziały o istnieniu
zagubionych gdzieś tajemnic

on Walenty w ten dzień jeden
tak niepowtarzalny święty
zesłał śmiałość niepewnemu
i rozmarzonemu sercu

bajka ta ma tak szczęśliwe
zakończenie tylko temu
połączono szczęściem serca
właśnie dzięki Walentemu