Brzeg uczuć

[norbertus]

Pędzel sztaluga
Nić złota czerwień
Miłości i brzeg
Skąpany w uczuciach

Pejzaż życia Twojego
Malowany słowami
Których tak wiele
Spada jak pióra
Niesione wiatrem

Nad brzegiem
Tuli się serce
Wyrzucone fali
Rozpędem

Do kogo należy
Czemu tak spękane
Rysa za rysą biegnie
Rzeki łez w nich
Płyną w perłowej poświacie

Może już wiesz
Do kogo należy

Zejdź z klifu
Wejdź w głębię
Nie stój na brzegu
Uczuć idź dalej
Pod prąd zobaczysz
Warto …

Wtedy będziesz wiedziała
Czyje to serce…