grzech

[Anna]

Wiatr wstrzymał oddech, zadziwiony,
Gdy moje stopy gwiazd sięgały.
Tam-tamy grały pulsem w skroni,
I afrykański żar wołały.

Gdy z ust wylałeś pocałunki,
Zachłannie piłam dla ochłody.
Lecz one jak ogniste trunki,
Gorączkę wzniecać szły w zawody.

Zaparowały szybki źrenic.
Od westchnień mgliste są spojrzenia.
Stopą opieram się o księżyc.
W gorącą masę rytm nas zmienia.

I zapomniałam kim, czym jestem….
Gorąc twych dłoni mnie rozpuścił.
Czerwienią krwistą oblał wreszcie,
I wepchnął w słodkie dno czeluści.

Wiatr złapał oddech, pomknął dalej.
Księżyc i gwiazdy zakrył chmurą.
Tam-tamy już nie grały wcale….
Pozostał jednak dreszcz pod skórą.

[Ginsana]

o matuś, dobrze że południe a nie noc :lol: to sie nazywa z wdziękiem o tym pisać Jedyne co bym tylko zmieniła IMHO to te " szybki/ źrenic/ " , tak jakość odstają od tej ślicznej poezji

[anja]

cholera, a ja się dawono już nie zapomniałam

[Anna]

pozdrawiam wszystkich ciepło jesteście niesamowici mam nadzieje że wszyscy z tej stronki o tym wiedzą

[Nula.Mychaan]

Ale zmysłowo i gorąco się zrobiło, świetny wiersz

[Grześ]

mniam
robi wrażenie

to ja mówie Grzech

[Guest]

Taką subtelność to tylko kobieta malować potrafi.
A przecież kobieta to materiał,z którego prawdziwy mężczyzna
tworzy dzieło sztuki.Bolesne jest to,że dzieła sztuki
rzadko służą swoim twórcom