Obrazy Dzieciństwa

[zbigniew]

Moje obrazy


Tną piłami obrazy dzieciństwa

Te nieskalane stojące przy drodze

Lecą konary zielonolistne

Na betonowe spadają podłoże


Nikt nie zapyta jak to boli

Milkną usta strachem objęte

Myślę o chwilach razem przeżytych

Kto mi poskleja obrazy pocięte


Takie z listeczek zielonych utkane

Gdzie akacjowe białe kwicie

Gdzie matka w oknie woła na obiad

Gdzie jesteś moje młode życie


A one stoją i umierają

Otwarte rany płaczą sokami

Czy z nich powstaną wieka trumien

By błękit nieba zamknąć nad nami


To świat co odchodzi , choć go kochamy ….


Zbigniew