Kamelia

[chrupek523]

Barwna łąka,
Kwiaty białe - dusza czysta.
Czerwone niczym twe policzki piegowate,
Żółte, jak koszuli twej barwa, gdy
pierwszy raz poczułem to, prawda?

Niebieskie - wzrok rażący,
Drżę jakoby to fanfary na mą cześć,
Ktoś ważny zagrywał dokładnie tą pieśń.
Pieśń radosną, losu przeciwną...

Albowiem pieśń ta dramatyczna jest.
Piękny dźwięk rozbrzmiewa się
W ciele mym, gdzie kwiat zwiędły gościł,
Zniknął nieznaczny.

Zostawił w zamian piękny kwiatów kamelii pąk.

Krwisty kwiatów pąk
W mych płucach dojrzewa,
Korzenie napawając swe
Barwą kwiatów jego.

Płatków coraz mniej.
Czuję, że nie duszę się.
Melodii końcowi zbliżamy się,
Bo kolory niespodziewanie zbladły twe.

Czysta łąka, dusza spokojna jej,
Bezbarwna łąka, jakże pusta ma,
Jakby czegoś brak, zwiędły kwiat.
Kamelii ostatni płat.

Melodia urywa się

[dajo78]

Trochę trudny. I może powtarzające się zbyt blisko siebie słowa.