Żołnierz wyklęty

[pisarzwprzestworzach]

Dzień słoneczny,

ławka z drewna,

idzie człowiek po chodniku,

choć to jakby po śmietniku



Wszędzie ludzie,

wszędzie gwar,

nikt już nie wie

nikt nie mówi



Nikt szacunku nie zna,

ni wdzięczności,

patrzą w ekran,

jak narkotyk



Wszędzie ludzie,

tacy sami,

różnią się telefonami

nikt już nie wie,

nikt nie mówi



krew wylana,

pot strząśnięty,



I po co się męczył żołnierz wyklęty?