Strata

[kostoteles]

Odeszła daleko stąd,
Poza zmysłów naszych granice,
A ja wciąż trwam przy marmurowym pomniku,
Gdzie tylu pochowano Odysów,
Deszcz pada jakby niebo płakało za nią,
A ja wciąż trwam niewzruszony i spoglądam w dal,
Poszukując w pamięci tych wspólnych chwil,
Tych uśmiechów i pocałunków,
Tych róż i tulipanów,
Tego wszystkiego co po niej zostało,
Chcę iść za nią, ale jeszcze nie nadszedł mój czas,
Wiem to iż jeszcze się spotkamy,
Tam gdzie tylko nasze dusze tańczą, wśród chmur.
Wśród oceanu światła i radości.