przyjaciel

[ragga]

Ten dziki smutek rozdziera płuca, wyciska trzewia .
Strach - jedyne uczucie, które tak dobrze znam. Strach mój przyjaciel i brat.
Kroczy ze mną od niepamiętncyh lat. Tylko on tak dobrze mnie zna. Wie o mnie wszystko.
Był przy mnie kiedy samotnie po cichu siedziałam w małym kącie swojego pokoiku , skulona w kłębek .Żeby tylko nikt mnie nie znalazł- myślałam ,... żeby nikt nie otworzył drzwi, nikt nie zapytał,nikt nie usłyszał - o tym marzyłam. Czekałam, aż zasnę ja i mój strach.

Czy warto żyć myślałam, czy warto...?! A jeśli nawet -to jak ? Zostawić mojego brata , najlepszego druha -strach. Jak mogłabym go opuścić i tak poprostu żyć? Nie umimałabym zostawić go samego.
On przecież nigdy mnie nie opuścił. Zawsze był przy mnie w dzień i w nocy. Czasami tylko wyjeżdżał gdzieś na chwilę, lecz nie nazbyt daleko. Raz zdarzyło mu się tylko oddalić gdzieś na dłużej.
Ale powrócił jakby większy i silniejszy, może doroślejszy. I jest cały czas przy mnie, u mego boku-jak prawdziwy przyjaciel.

[Misiek]

ale to raczej nie jest wiersz
nawet biały...