Niezidentyfikowany

[losek9615@wp.pl]

Bijące serce me wylewa monotonne wersy.
Istota? Istotne ludzkie nerwy.
Papierkowe manewry, uwiązany jak w więzieniu.
Jestem człowiekiem, identyfikowanym po imieniu,
po nazwisku, numerach, jak niewolnik w papierach.
Słowo to jest nadzieja, odziane w me marzenia.
Dla nich tworze, nowe drzwi otwieram,
patrzę na słońce, czarna chmura blask odbiera.
To bariera, ciągle przypomina mi to,
że jestem rośliną, Ja ,Ty i każde inne licho.
Choćbym chciał to niezmienna nicość,
daj mi żyć, by życie mogło kwitnąć.
Niestety tak, być nie może.
To co stworzył człowiek, tylko on zrujnować może,
i kto pomoże, skoro oczy wydrapane.
Patrzcie, patrzcie lecz są pozamykane.
I łzy spływane, i gorzkie żale,
zamartwieni bliźni, wibracje pozamykane.