Melorecytacja

[Jazziq]

Na luzaku łapie bucha i odnajduję wenę
Nawet Niemen mnie słucha, gdzieś tam w niebie
Dwadzieścia jeden wiosen, trę krzemienie o siebie
By wykrzesać płomień, ostatnie tchnienie
Rzucę iskrę na wiatr, ciągle myślę
Gdy inni błądzą, czacha dymi niczym bongo
Podobno, nie ma co winić słaby ludzi
Każdy budzi się osobno...

Bywa że miewam, dyliżans do nieba
W negliżach, jeżeli trzeba przybliżam swój relaks
Otwieram się na nauki niekończące się na manierach
Dopóki nie umiera we mnie nadzieja powielam ten
Temat cholera, moja wiara wzięła się z potrzeby
Poznania sensu istnienia, zapytany o sens
Wiem, że ten jest nieznany, miliony miejsc
Gdzieś jest mój azyl. Wiem to.