Z mroku do gwiazd

[ElaM]

Ktoś cię schował
do skorupki własnych lęków,
ktoś ci zabrał
taką zwykłą bycia radość,
żebyś poznał
tylko ciemną życia stronę
i w tym mroku
twoja dusza tonie...

Zobacz, słońce
nie tylko zachodzi,
wczoraj inną
niż dzisiaj ma twarz,
niech się w popiół
obrócą wspomnienia
wszak się żyje
tylko ten jeden raz...

Obudź w sobie,
to serce szalone,
rozpal zmysły
niech tańczą jak wiatr,
ty na skrzydłach
tej nowej nadziei
wciśnij ''start''
i leć aż do gwiazd...

[e-ska]

Niektórzy ludzie potrafią dotkliwie zranić , wpędzić w kompleksy . Najważniejsze to nie tracić wiary w siebie i zapomnieć o tym co było złe . Pielęgnować tylko dobre wspomnienia , realizować marzenia , wierzyć w siebie i cieszyć życiem . Tak rozumiem Twój wiersz , którego ostatnia część jest na szczęście optymistyczna . Pozdrawiam .

[ElaM]

Masz rację,życie to cudowny dar i nie można ''zamykać się ''w swoim własnym świecie,ze strachu przed rozczarowaniem,
czy cierpieniem,bo każde cierpienie uszlachetnia,a rozczarowanie uczy... Po nocy, dzień i trzeba wierzyć,że ten dzień
będzie lepszy od poprzedniego...bo bez tej wiary trudno byłoby wstać rano z łóżka.... Dziękuję za komentarz,a jak tam Twój wiersz?

[e-ska]

No niestety leży odłogiem... Ale dzięki za zainteresowanie

[ElaM]

Taki wiersz nie powinien leżeć odłogiem...on tu powinien błyszczeć...pomyśl o tym,bo nie dam Ci spokoju...

[e-ska]

Jeśli ma błyszczeć , to musi jeszcze trochę poleżeć , ale przyjdzie na niego pora . Pozdrawiam.

[tom_70]

Nadmiar inwersji psuje tekst.
Kwiatek językowy: wczoraj inną niż dzisiaj ma twarz. Czy to jest logiczne?
Słabiuteńki tekścik.

[ElaM]

Bardzo logiczne,ale jak widać nie dla wszystkich...''wczoraj''mogło mieć ''twarz''starej baby,''dzisiaj''może mieć ''twarz'' młodej dziewczyny...''wczoraj''mogło mieć ''twarz''
żałoby,''dzisiaj''może mieć ''twarz'' wesela itd.itp. I nie zgodzę się z Twoją opinią,że to jest słaby tekst... Jesteś jedynie obrażony za moje wcześniejsze pytania,dotyczące Twojego wiersza,stąd ten atak na moje wiersze...tylko,że mnie to śmieszy, więc cel chybiony. Pozdrawiam

[tom_70]

Ja atakuję wiersze? Śmieszne
Nie będę komentował twoich tekstów.
Tak będzie najlepiej.

Bywaj.

[ElaM]

Komentuj w przyjazny sposób,albo wcale...bo to,że ktoś ''dokopał'' Ci na innym forum,nie upoważnia Ciebie do tego samego na tym forum.
Bywaj.

[tom_70]

Ja zawsze w przyjazny sposób komentuję.
Wyraziłem to, co mi się nie podoba i tyle.
Na rożnych portalach są komentujący i piszący różnie.
Postanowiłem pożegnać się z Wami. Nic tu po mnie.
Piszcie jak najwięcej i rozwijajcie się.
Dziękuję za komentarze, szczególnie memberowi.

[member22]

Wiersz ma bardzo zgrabną formę, ale to chyba nie ten dział tematyczny, bo utwór ma rymy i to dość dobrze zachowane. A co do treści i zawartej myśli to życzę każdemu cierpiącemu człowiekowi takiej pointy jaką przedstawia Twój utwór. Bo tak naprawdę mimo szarości dzisiejszego życia najważniejsze jest by być sobą. Pozdrawiam

[ElaM]

Twoje komentarze Member są jak balsam na zranioną duszę...nawet,gdy widzisz błędy,to potrafisz je w taki sposób przekazać,że poprawienie ich wydaje się drobnostką...najważniejsze jednak jest to,że zostawiasz otwartą furtkę do tworzenia,gdy inni bezdusznie chcieliby ją zamknąć... Pozdrawiam.

[Siriana]

Nie wiem, czy źle robię odkopując nie tak nowy wątek, mimo wszystko na ten wiersz trafiłam przypadkiem i niezwykle zapadł mi w pamięć - teraz specjalnie odszukałam go, żeby skomentować. Dał m on motywację i nadzieję - w tak piękny sposób wyraziłaś to czego ostatnio szukam i autentycznie uśmiechnęłam się do mnitora, kiedy zobaczyłam ten wiersz. 'Obudź w sobie to serce szalone...' i dwa następne wersy zachęciły mnie do czegoś, co ostatnio planowałam, ale nie wcielałam tego w życie 'bo cośtam'. Dziękuję.

[ElaM]

Ja też się śmieję...bo nie wiem jak może obudzić Ciebie coś,co jest w Tobie głęboko zakorzenione...

[Siriana]

Ja serce odebrałam raczej jako pasję do życia. Wiesz, można żyć z dnia na dzień, ale żeby z każdej godziny czerpać jak najwięcej, potrzeba zacięcia, inspiracji, właśnie tego 'serca'.

[ElaM]

Trzynastoletnia dziewczyna nie żyje z dnia na dzień,ale żyje każdego dnia i cieszy się każdą chwilą,bo to taki wiek...już nie dziecko,a jeszcze nie panienka. Na chłopców zerka z onieśmieleniem,z koleżankami szepce po kątach trochę o modzie,troszeczkę o chłopcach,czasami napisze wierszyk naiwny tak jak ona...więc o jakiej inspiracji Ty mi piszesz,bo nie bardzo rozumiem?

[Siriana]

Niekoniecznie mówiłam to myśląc o sobie, nie mam jeszcz powodów, by żyć z dnia na dzień i mam nadzieję nigdy ich nie mieć. Chciałam się tylko podzielić moją luźną interpretacją, przepraszam, jeśli nie jest to mile widziane.

[ElaM]

Kilka słów wyżej wypowiadałaś się we własnym imieniu,że ten wiersz dał Ci nadzieję i motywację,co jest dla mnie dziwne,bo pisałam go do ludzi po przejściach,a nie dla dzieci..teraz twierdzisz,że to luźna interpretacja... Wybacz,ale to wszystko tylko śmiechu warte...

[anja]

To nie tak łatwo rozbić swoją własną skorupę, dobrze jak ktoś pomoże. Czasami potrzebny jest mocny kop fizyczny lub psychiczny........

[Siriana]

Po prostu opacznie zrozumiałaś moje komentarze. Zanim mnie wyśmiejesz, lepiej zrozum, co odbiorca chce ci przekazać.
Owszem, mówiłam, że dał mi nadzieję, ale nie do powstania po trudnych przejściach, a podjęcia tego, z czym dawno zwlekałam. Ile czytelników tyle odniesień do wiersza i nie wszystkie odczucia będą się zgadzać z twoim odgórnym założeniem, to jest właśnie piękne w sztuce, jakiejkolwiek.
'Ja też się śmieję...bo nie wiem jak może obudzić Ciebie coś,co jest w Tobie głęboko zakorzenione...'
Natomiast to odebrałam jako odniesienie do serca. Wtedy właśnie podzieliłam się swoją luźną interpretacją, nieodnoszącą się do mnie.
Być może po prostu minęłyśmy się tematami naszych wypowiedzi i stąd to nieporozumienie. Nie chcę wszczynać kłótni, nie mam złych zamiarów. Po prostu wiersz bardzo mi się spodobał.

[ElaM]

Masz rację Aniu,bardzo trudno jest się podnieść po upadku,ale nie można też zamykać się w swoim lęku przed cierpieniem,bo nikt nie wie,co przyniesie ''jutro'', a może właśnie jakąś maleńką iskierkę nadziei,że mój świat nie skończył się ''wczoraj'',ale ma dla mnie to dziś i jutro ,i jeszcze więcej...
Siriana,przepraszam,jeżeli poczułaś się urażona moimi komentarzami- po prostu jesteś dla mnie mało wiarygodna,nie wierzę,że masz trzynaście lat itd,widzę natomiast,że coś ukrywasz...oczywiście jest mi miło,że podoba Ci się mój wiersz i że znalazłaś w nim coś dla siebie... Pozdrawiam

[Siriana]

Cóż, nie mam siły żywić urazy z takiego powodu Cóż, każdy z nas coś ukrywa. Co do wiarygodności - w wątku powitalnym można znaleźć coś, co powinno choć troche rozwiać wątpliwości. Cieszę się, że panuje między nami zgoda, pozdrawiam.

[ElaM]

Zachwyciłaś Freda w wątku powitalnym...to dziwne,tu się nie wypowiada,a tam w skowronkach...ta zabawa naprawdę zaczyna mi się podobać...

[member22]

Agrimonia eupatoria, gdzieś już o tym pisałem, ale myślę że wiersz jest rekapitulacją utworu który na tym forum przedstawiał pewną sytuację osoby bardzo introwertycznej. Rzepik pospolity, bo o taką roślinkę mi chodzi prezentuje się w formie łodyżki z umieszczoną dookoła owocnią w postaci malutkich rzepów. To właśnie jest wierne odzwierciedlenie postawy osoby zamykającej się w sobie.
Ale spodziewałem, przyznam szczerze że wiersz prowadzi w konsekwencji do stanu Prunus cerasifera, czyli Ałyczy pospolitej jako symbolu głębokiej depresji. Na szczęście się pomyliłem, bo pointa jest tu zaskakująca i obrazuje podnoszenie się raczej z upadku. Dlatego oceniam ten utwór bardzo pozytywnie. Pozdrawiam